ประเพณีงานศพของคนอีสาน ที่จังหวัด สุรินทร์ เผ่าลาว

เป็นเสียใจครั้งใหญ่ของครอบครัว พรมแก้ว ครับที่เสียคุณลูง ไป คุณลูงประสงค์เป็นคนพิการทางสายตาตั้งแต่เด็กๆ และใช้ชีวิต อยู่ในความมืด จนอายุ 52 ปี แต่ความสามารถท่านเยอะมาก ไม่ว่าจะเป็นการถักแห การถักเปล การสานตะกร้า และ สามารถเดินไปในบริเวรบ้านจนเกือบทุกที่

ที่นำเสนอครั้งนี้คือประเพณีงานศพ ของภาคอีสานอย่างแท้จริง เริ่มตั้งแต่การเอาศพเข้าโลง

คนภาคอีสานเขาจะนิยมจัดงานศพที่บ้าน โดยการเอาศพลงโลงนี้จะให้ญาติหรือลูกหลานเป็นคนเอาใส่เอง

แล้วจะมีการเอาเหรียญใส่ปากแล้วเอาดอกไม้ะธูปเทียนใส่มือให้ด้วย (โดยเป็นความเชื่อ )

แล้วญาติพี่น้องก็จะมาร่วมสวดพระอภิธรรม เพื่ออุทิศส่วนกุศลให้ งานนี้สวดสองคืน เพราะตอนนั้นเป็น

หน้าฝน

แล้ววันเผาเขาจะมีการเสี่ยงไข่ไก่ทำนายหาพื้นที่มี่จะทำการเผาศพ ถ้าโยนไข่ขึ้นแล้วไข่แตกก็ถือว่าเจ้าที่เขาอนุญาต แต่ถ้าไข่ไม่แตกก็ให้โยนที่อื่น พอได้ที่แล้วชาวบ้านก็จะช่วยกันทำเชิงตระกอนเพื่อทำเป็นเมรุชั่วคราว

คือคนอีสานถ้าไม่มีเมรุเขาจะนิยมเผาศพที่ป่าช้า หรือถ้าใครมีสวนเยอะเขาก็จะเผาที่สวนตัวเอง พอดีคุณปู่ของผมท่านอยากเผาลูงไว้หลังบ้าน เลยได้ทำเมรุชั่วคราวไว้หลังบ้าน ซึ่งห่างจากบ้านไม่ถึง200เมตร

พอถึงเวลาญาติพี่น้องก็จะช่วนกันเคลื่อนศพมาที่เชิงตระกอน

แล้วก็จะแห่รอบเชิงตระกอน 3รอบ

แล้วก็ทำพิธีทางศาสนา ทอดผ้างบังสุกุล

แล้วก็อ่านประวัติผู้วายชน และก็วางดอกไม้จันทร์

ต่อไปก็ทำพิธีเผาศพ

พอเช้าญาติๆก็ทำการเก็บอัฐิไปบำเพ็ญกุศลต่อไป

หลังจากนั้นก็จะทำบุญตักบาตรตอนเช้าและก็เส็จพิธี